12 Haziran 1975 tarihinde Safranbolu’muzda, dönemin Belediye Meclisi tarafından alınan kararla başlayan koruma süreci; Türkiye’de kültürel mirasın sahiplenilmesi açısından bir dönüm noktası olmuştur.

Bu öncü kararla birlikte Safranbolu’muzdaki somut ve soyut miras korunmuş; aslına uygun biçimde bugüne taşınmıştır.
Bugün ülkemizde bulunan yaklaşık 50 bin kültür ve tabiat varlığının 1.125’ini bünyesinde barındıran Safranbolu, yalnızca Karabük’ümüzün değil; hem Türkiye’nin hem de UNESCO Dünya Mirası olması hasebiyle tüm dünyanın göz bebeğidir.
Her yıl bir milyonu aşkın yerli ve yabancı misafire ev sahipliği yapan bu kadim şehir; “korumanın başkenti”, “Osmanlı’nın parmak izi” ve “açık hava müzesi” gibi unvanlarla anılmakta; geçmişten geleceğe köprü olmaya devam etmektedir.
Safranbolu üzerine uzun yıllardır çalışan ve birçok yayını bulunan, araştırmacı-yazar rahmetli ağabeyim Aytekin Kuş’un da ifadesiyle:
“Safranbolu, içinden bütün Türkiye’nin aktığı bir kültür nehridir.”
Bu kentte başlatılan koruma hareketi; yalnızca bir şehir estetiği çalışması değil, bir milletin tarihine, kimliğine ve kültürüne sahip çıkma iradesidir.
Koruma kararının altında imzası bulunan ve zaman içerisinde bu kararın uygulanmasında irade gösteren dönemin bütün yöneticilerini bugün saygı ve minnetle anıyorum.
Yarım asrı geride bırakan bu örnek koruma modeli; sadece bir geçmiş güzellemesi değil, gelecek nesillere bırakılacak bir emanettir.
Safranbolu, geçmişiyle kök salarken; geleceğiyle büyümeye, Türkiye Yüzyılı vizyonunda kültürümüzün öncüsü olmaya devam edecektir.
Bizler de atalarımızdan kalan bu mirası gelecek kuşaklara koruyarak aktarabilmek için var gücümüzle çalışıyoruz. İlçemizin en önemli ihtiyaçlarından biri olan müze konusunda kat ettiğimiz yol, bunun en somut göstergesidir.

Bu vesileyle, koruma kararının alınışının 50. yılını en içten duygularımla kutluyor; başta Safranbolulu hemşehrilerimiz olmak üzere bu değeri yaşatan herkese gönülden teşekkür ediyorum.